“Pause”
วงดนตรีวงนี้สำหรับผมมีสองช่วงเวลา
ช่วงแรก เป็นวงนักศึกษา ตามล่าฝัน ทำด้วยความรักดนตรี ไฟแรง และเป็นเพื่อนกัน
ช่วงที่สอง การกลับมาเจอกันของเพื่อนเก่า ความคิดถึง การเริ่มต้นใหม่ เพื่อนใหม่
ปัจจุบัน เหมือนกำไรชีวิต ผมไม่ได้หวังอะไรกับมันอีกแล้ว วงดนตรีเก่าๆวงหนึ่งจะถูลู่ถูกังมันไปถึงไหนกัน ช่วงเวลาที่ยากสำหรับรถไฟขบวนเก่ากับยุคสมัยที่การเดินทางมีทางเลือกมากมาย
ผมไม่ได้ติดตามยุคสมัยมาพักใหญ่ๆแล้ว ยอมรับว่าตัวเองเชย และไม่ทันสมัยอีกแล้ว วงดนตรีใหม่ๆมากมายที่ผมไม่รู้จัก และไม่ได้คิดจะไล่ตามอีกต่อไป
มีหลายท่านเขียนมาถามถึงตารางงานของวงพอส ผมตอบไปในหลายช่องทางว่า วงพอสเป็นวงหาดูยากในปัจจุบันนะครับ เราไม่ได้มีงานจ้างเยอะแยะมากมาย บางเดือนก็ไม่มี บางเดือนมีงานเดียว ไม่ได้เป็นวงดนตรีโด่งดังขายงานเยอะแยะ เป็นแค่วงดนตรีเก่าๆวงเล็กๆวงหนึ่งเท่านั้น อันนี้พูดตามความจริง
ผมไม่ได้รู้สึกไม่ดี ท้อ หรือประชดประชันอะไร ผมมีความสุขดี เหมือนที่บอกตอนต้นว่า วงพอส เหมือนกำไรชีวิตของผมไปแล้ว วงดนตรีที่เหมือนควรจะจบไปแล้วกลับถูกเรียกกลับมาขนาดนี้ก็ดีใจแล้ว อีกอย่าง ผมอายุเยอะแล้วนะ อีกไม่กี่ปีก็ห้าสิบแล้ว จะเอาอะไรกันนักหนา
เมื่อคืนที่เชียงราย มีน้องผู้ชายคนหนึ่ง มารอหลังเวทีตอนเลิก ในกระเป๋าเสื้อพกเทปคาสเส็ทพุชมีอะเกน ของวงพอสมาด้วย เราพูดคุยกันถึงเรื่องเก่าๆกันพักหนึ่ง เค้าขอให้ผมเซ็นชื่อในปกเทปที่เตรียมมาด้วย ผมเซ็นให้และเรียกบอสที่อยู่แถวนั้นมาเซ็นด้วย ก่อนลากัน เค้าอึกอักอยู่พักหนึ่งก่อนจะขอกอดผมสักครั้งหนึ่ง
ผมดึงเขามากอด สักพักน้องคนนั้นก็ร้องไห้ด้วยความตื้นตันใจ ผมบอกน้องคนนั้นว่า
“ดีใจที่เราได้เจอกันนะ แล้วเจอกันอีกนะ”
แล้วเค้าก็ลากลับไป
วงพอส มันเป็นแบบนี้ไปแล้ว ผมเข้าใจและภูมิใจในวงดนตรีเก่าๆ เล็กๆ ไม่โด่งดังของผมวงนี้จริงๆที่เพื่อนๆของมันรักมัน ถึงแม้จะไม่ได้มีมูลค่าทางการตลาดมากมายอะไร
วันนี้ที่สนามบินเชียงใหม่ ก่อนที่ผมจะเดินทางกลับ กทม มีเพื่อนคนหนึ่ง ซึ่งแต่เดิมเคยเป็นแฟนเพลง ตอนนี้เป็นเพื่อนกันไปแล้ว อุตส่าห์มาส่งและซื้อเสื้อฟุตบอลของทีมเชียงใหม่เอฟซีที่ผมและเค้าเป็นแฟนบอลอยู่มาฝาก และบอกว่า วันที่ 7 นี้จะเจอกันที่งานมีตติ้งของวงพอส
ใครสะดวกก็มาเจอกันนะ ผมอยากเจอคนที่รักวงพอสทุกคน เราจะมีโอกาสได้เจอกันสักกี่ครั้งเชียว คราวนี้ผมจะเล่าเรื่องเก่าๆให้ฟัง
อนาคตของวงพอสในวันต่อๆไป ผมจะยังคงยืนด้านขวาของเวทีเหมือนเดิม ส่งเสริมให้เฟ้นไปได้ไกลที่สุดเท่าที่พวกเราจะทำได้ วงพอสในวันนี้อาจจะเข้าไปอยู่ในใจของเด็กยุคนี้โดยมีเฟ้นเป็นภาพความทรงจำ ไม่มากก็น้อย แล้ววันหนึ่งอาจจะมีคนมารอขอกอดเฟ้นหลังเวทีในวันข้างหน้าในอนาคตก็ได้นะ
Search